از ﺧﻮب ﺑﻪ ﻋﺎﻟﯽ
اﺑﺘﺪا ﻓﺮد … ﺑﻌﺪ ﻫﺪف
در ﻓﺼﻞ ﺳﻮم در ﻣﻮرد اﺳﺘﺨﺪام اﻓﺮاد در ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎی ﻣﻮﻓﻖ و ﭘﯿﺸﺮو ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪ. ﮐﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎی رﻫﺴﭙﺎر ﺗﻌﺎﻟﯽ اول اﻓﺮاد ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ را ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﺧﻮد آورده و ﺑﻌﺪ ﻫﺪﻓﻬﺎ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ. از اﺧﺮاج اﻓﺮاد ﻧﺎﻻﯾﻖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺳﺎزﻣﺎن ﺳﻮدی ﻧﺪارﻧﺪ اِﺑﺎﯾﯽ ﻧﺪارﻧﺪ. ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﻓﺮاد ﺧﻮد را در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﻨﺪ، ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺸﮑﻼت را ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ.
ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ در ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﻮدم، وﻗﺘﯽ ﻣﺪﯾﺮ ﯾﺎ ﺻﺎﺣﺐ آن ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر، ﻓﺮزﻧﺪ ﯾﺎ ﯾﮑﯽ از اﻗﻮام ﺧﻮد را در ﯾﮏ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ اﺻﻼً ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﻧﺠﺎم آن ﮐﺎر را ﻧﺪارد ﻣﯽ ﮔﻤﺎرد و ﻣﯽ داﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم آن ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﺪ از ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮد ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﻨﺪ آن ﺳﺎزﻣﺎن زﯾﺎن ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ. اﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﯾﻬﺎ در ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ و ﯾﮏ ﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺪ ﺷﺪه ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﺗﻌﻬﺪی ﺑﻪ آن ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﺪارد و در ﻣﻮاﻗﻊ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﯿﺮوﻧﯽ را ﻣﻘﺼﺮ ﻣﯽ داد .
ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻮﻓﻖ دﮔﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎی رﻫﺴﭙﺎر ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺳﻬﯿﻢ ﮐﺮدن ﮐﺎرﮐﻨﺎن در ﺳﻮد ﺳﺎزﻣﺎن اﺳﺖ. ﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر را در ﮐﺸﻮر ﺧﻮدﻣﺎن ﻗﺒﻞ از اﻧﻘﻼب داﺷﺘﯿﻢ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺷﺮﮐﺖ ذوب آﻫﻦ اﺻﻔﻬﺎن ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه آرﯾﺎﻣﻬﺮ و ﮐﻪ از اﯾﻦ ﭘﺲ ﮐﺎرﮐﻨﺎن در ﺳﻮد ﺳﻬﺎم ﺷﺮﮐﺖ ﺳﻬﯿﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻮد ،اﻋﻼم اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﮐﻪ ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﻧﻘﻼب رو ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﻮد.